Ostatnie prognozy, dla Igrzysk olimpijskich niezbyt pomyślne, powiewają z SSW. No to najczęściej oznacza skok do Betlejem.
Środa 12.02 Żwirownia chwilowo nieczynna z powodu błota. Namawiamy się z Kierownictwem i pędzimy łapać wiatr w skrzydła. Ale o kilka godzin za późno. Wcześniej poranne słońce napędzało ruch powietrza ,zarówno ten poziomy jak i pionowy. Kierownik jeszcze zdążył na resztki tego zamiesznia w powietrzu i nieco przewietrzył Falezę. Ja goniąc czas i sprawy , które nie cierpiały zwłok, dotarłem trochę później, topiąc auto w błocie przy wjeździe na miejsce postoju. Żeby nie Juniorka pewnie bym się tam nie pchał.
I znowu pośpiech przy składaniu Pike-a, żeby jeszcze zalatać póki dmucha i.. przestało. Już można spokojnie. Rozmawiamy na luzie z Kierownikiem o ważnych sprawach dla F3F itp. Coś trzeba jednak zalatać bo Precision po długiej nieobecności chce w powietrze. No to jazda. mały podmuch , mocny rzut 6 zakretów i na ziemię ( ta przynajmniej miekka). Słońce za chmurami nie wróży jakichś niespodziewnych szkwałów. Nie pozostaje nic innego jak łapać te powiewy.
I tak sobie rzucam od czasu do czasu. To Faleza , to Pajek. To lot, to przerwa na pogawędkę. Nadleciały orły, popatrzyły poleciały dalej. Wyżej inne nasze orły z metalowymi skrzydłami, jedne mogą ruszyć skrzydłami drugie kręcą śmigłami. Ale my uparliśmy się, że ta pogoda to nie tylko dla orłów, i skoro tu jesteśmy to jeszcze polatamy. No i tak jeszcze trochę rzutów, w tyn także z zastosowaniem nowszego sposobu rzutu, który dodawał od 2 do 4 zakrętów.
Nie było łatwo utrzymać się w powietrzu, ale Faleza i Pike pokazały, że dają sie sterować poniżej predkości minimalnych, lądują tam gdzie chcą(my), w tych warunkach czasem z wiatrem pod zboczeJ Jeszcze jeden dzień dobrej zabawy i nowych doświadczeń. Julce się podobało, co okazywała radosnymi okrzykami.
Po tak sympatycznym urywku dnia wróciliśmy do domów ,żeby wymyślać lub poprawiać wynalazki, albo naprawiać to co nie gra w naszych wyścigówkach.
Waldek
